Ekstrakcja zęba to zabieg, który, choć przeprowadzany przez profesjonalistów, wymaga odpowiedniego postępowania ze strony pacjenta. Bezpośrednio po usunięciu zęba jamie ustnej towarzyszą procesy gojenia, które wymagają czasu, spokoju i szczególnej ostrożności. Aby uniknąć komplikacji, takich jak infekcje, nadmierne krwawienie czy przedłużające się dolegliwości bólowe, konieczne jest ścisłe przestrzeganie zaleceń pozabiegowych.
Po usunięciu zęba w miejscu rany tworzy się skrzep, który pełni kluczową rolę w procesie gojenia. Jego głównym zadaniem jest zabezpieczenie odsłoniętej kości przed bakteriami oraz innymi czynnikami zewnętrznymi. Wszelkie próby płukania jamy ustnej tuż po zabiegu mogą prowadzić do naruszenia skrzepu, co skutkuje nie tylko krwawieniem, ale i ryzykiem wystąpienia tzw. suchego zębodołu, czyli bolesnej infekcji miejsca poekstrakcyjnego.
Zaleca się, by pacjent wstrzymał się z płukaniem przez co najmniej dobę po zabiegu, a później stosował jedynie delikatne płukanki na bazie soli fizjologicznej lub specjalnych preparatów zaleconych przez stomatologa.
Bezpośrednio po zabiegu ekstrakcji zęba pacjent powinien zachować szczególną ostrożność, jeśli chodzi o jedzenie i picie.
Przez pierwsze dwie godziny zaleca się całkowite powstrzymanie się od spożywania jakichkolwiek pokarmów i napojów. Po tym czasie, przez pierwsza dobę po zabiegu, najlepiej wybierać miękkie i chłodne potrawy, unikając jednocześnie gorących i twardych produktów, które mogą podrażnić ranę lub uszkodzić skrzep.
Picie alkoholu i napojów gazowanych również jest przeciwwskazane, ponieważ mogą one prowadzić do rozwoju stanów zapalnych. Warto dbać o odpowiednie nawodnienie, lecz zrezygnować z używania słomek, by nie wytworzyć podciśnienia, które może naruszyć skrzep.
Zarówno palenie tytoniu, jak i spożywanie alkoholu są surowo zabronione po ekstrakcji zęba, ponieważ substancje te mogą poważnie zakłócić proces gojenia.
Palenie nie tylko powoduje skurcz naczyń krwionośnych, co utrudnia przepływ krwi do rany, ale także wprowadza toksyny, które mogą wywołać infekcję. Dym papierosowy osadza się w miejscu poekstrakcyjnym, zwiększając ryzyko suchego zębodołu oraz przedłużając czas rekonwalescencji.
Alkohol z kolei działa drażniąco na tkanki i wpływa na osłabienie reakcji obronnych organizmu, co może prowadzić do komplikacji. Zaleca się, aby pacjent zrezygnował z tych używek przynajmniej przez 24–48 godzin po zabiegu, dając organizmowi czas na naturalną regenerację.
Intensywna aktywność fizyczna, zwłaszcza bezpośrednio po usunięciu zęba, może zwiększyć ciśnienie krwi i przyczynić się do naruszenia skrzepu, co w efekcie prowadzi do ponownego krwawienia z rany lub zwiększenia obrzęku, dlatego warto unikać wysiłków fizycznych, takich jak bieganie, podnoszenie ciężarów czy ćwiczenia na siłowni, przynajmniej przez pierwsze 3 dni po zabiegu.
Podczas wysiłku wzrasta temperatura ciała oraz przepływ krwi, co może spowodować rozszerzenie naczyń krwionośnych i zwiększyć krwawienie z miejsca poekstrakcyjnego. Po tym czasie, jeśli proces gojenia przebiega prawidłowo, można powrócić do aktywności fizycznej, jednak w miarę możliwości warto przez 7-14 dni zachować ostrożność i unikać ćwiczeń wpływających bezpośrednio na obszar głowy i szyi.
Prawidłowa higiena jamy ustnej po ekstrakcji jest kluczowa dla uniknięcia infekcji i wspierania procesu gojenia, jednak wymaga ona pewnych modyfikacji. Przez pierwsze 12 godzin po zabiegu należy unikać szczotkowania zębów w bezpośrednim sąsiedztwie rany.
W kolejnych dniach, jeśli stomatolog nie zaleci inaczej, można powrócić do szczotkowania, ale z dużą ostrożnością. Ważne, aby myć dokładnie wszystkie zęby, jednak unikać kontaktu z raną poekstrakcyjną.
Płukanki jamy ustnej, można wprowadzić po dwóch dobach od zabiegu, płucząc bardzo delikatnie, właściwe przytrzymując płyn płuczący w jamie ustnej. Pamiętajmy, że kluczowym elementem gojenia jest niezakłócony skrzep, dlatego wszelkie zabiegi higieniczne muszą być przeprowadzane z pełnym poszanowaniem dla tego wrażliwego miejsca.
Jeżeli rana poekstrakcyjna zaopatrzona jest szwami po 7-14 dniach należy zgłosić się do lekarza prowadzącego w celu ich usunięcia